maandag 1 september 2014
Thomas Ruff
Psychedelische kijk op Mies van der Rohe
Robbert Roos − 28/04/01, 00:00
RECENSIE In de jaren tachtig veroverde Thomas Ruff de kunstwereld met enorme documentairefoto's, die als tableaux vivants de werkelijkheid registreerden. In de fotoreeks van Ruff over huizen van Mies van der Rohe is weinig meer te zien van deze neutrale, registrerende kijk. Een gesprek over ingekleurde luchten en egale vlakken.
Het Chabot Museum in Rotterdam huist in een van de witte villa's in het Museumpark, als monument van het Nederlandse modernisme. Ter gelegenheid van Rotterdam 2001 zijn er diverse activiteiten rond het modernisme en één daarvan is een publicatie van het architectuurtijdschrift Wiederhall over de villa's. Het Chabot Museum ondersteunt de verschijning van het tijdschrift met een expositie van de Duitse kunstfotograaf Thomas Ruff die een geheel eigen kijk geeft op het werk van Mies van der Rohe, de internationale modernistische grootmeester van de villabouw.
Thomas Ruff (1958) behoort tot de groep fotografen die eind jaren tachtig de kunstwereld veroverden met enorme documentairefoto's, die als tableaux vivants de werkelijkheid registreerden. Ruff heeft moeite met het predicaat 'documentairefotograaf'. ,,Wat wij deden, vonden wij vanzelfsprekend. Er gebeurde midden jaren tachtig weinig op het gebied van de schilder- en beeldhouwkunst. Voor mijn generatie was het logisch om niet het schilderen of beeldhouwen als uitdrukkingsmiddel te kiezen, maar de fotografie. Ik was een van de leerlingen van Bernd und Hilla Becher, maar er waren ook anderen die me inspireerden. Ik deed ook niet de fotoacademie, maar de kunstacademie. Ik ben zeker zoveel beïnvloed door mijn medestudenten, die met alle soorten disciplines bezig waren. Voor ons (naast Ruff behoorden Andreas Gursky en Thomas Struth tot de groep fotografen-RR) was het nooit een probleem om foto's als kunst te betitelen. We hebben ook altijd in kunstruimtes geëxposeerd.''
Ruff: ,,Ik ben niet geïnteresseerd in de puur fotografische kant. Ik ben steeds op zoek naar nieuwe vormen van verbeelden. Ik probeer beelden te maken die nieuw zijn en die niemand nog op die manier heeft gemaakt of gezien. Voor iedere serie probeer ik een nieuwe techniek te ontwikkelen of te gebruiken. Ik heb bijvoorbeeld portretten in zwart-wit gemaakt, die refereerden aan politiefoto's. Bij een serie foto's van naakten heb ik mij verdiept in de pixelstructuur. Die pixels heb ik zo opgerekt dat de voorstelling nauwelijks nog herkenbaar is.''
In de fotoreeks van Ruff over huizen van Mies van der Rohe is niets meer te zien van de ultiem neutrale, registrerende kijk uit het begin van zijn carrière. Ruff heeft ze ingewisseld voor een extreem persoonlijke interpretatie van Van der Rohe's villa's. Ingekleurde luchten, beelden die door elkaar worden afgedrukt, gevels die 'gebleekt' of weggepoetst worden, egale vlakken die als een druklaag over beeldelementen worden gelegd, gebouwen die uit het beeld lijken te zoeven, Ruff haalt de hele trukendoos van Photoshop open. De Duitser zwoegt niet meer op de conventionele manier in de donkere kamer op zijn foto's, maar scant de negatieven in en bewerkt ze vervolgens op de computer.
Het manipuleren gaat bij Mies' foto's heel ver. ,,Als je het oeuvre van Mies ziet, dan is alles beredeneerd'', legt Ruff uit. ,,Het werk is uitgemeten en afgepast. Maar Mies zal toch ook wel eens drugs hebben genomen, gek hebben gedaan? De door elkaar afgedrukte negatieven creëren een psychedelisch beeld, het tegenovergestelde van de esthetiek van Mies. Voor architecten is Mies bijkans God. En zo worden zijn gebouwen ook altijd gefotografeerd. Heel respectvol. Mies is ook God, maar ik wilde eens een andere kijk proberen. Waar hij heel harmonieus tot op de pilaren de kleurstellingen uitdacht, probeer ik andere dingen uit en maak een pilaar groen. Juist omdat Mies zo gefocust was op de esthetiek. Ik becommentarieer in de foto's het werk van Mies, maar ook het imago van Mies.''
,,Wanneer je het Tugendhat-huis in het Tsjechische Brno bezoekt en je zit in de zitkamer, de belangrijkste kamer van het huis, dan heeft deze de grandeur en uitstraling van een woonkamer in een bourgeoisiehuis uit de 19de eeuw. Tugendhat gaat over representatie. Door de foto van de zitkamer van Tugendhat iets uit te bleken maak ik die elegantie net een beetje kitschy.''
,,Modernistische architectuur wordt geassocieerd met sociale woningbouw, met het idealisme om voor de gewone mens het leven te verbeteren. Mies heeft echter vrijwel alleen maar luxe privé-villa's ontworpen en nauwelijks sociale woningbouw, eigenlijk alleen in de Weissenhofsiedlung in Stuttgart en een appartementencomplex in Berlijn. Zijn huizen ogen Spartaans, maar zijn heel luxe. Het meest extreem is het Duitse paviljoen voor de wereldtentoonstelling in Barcelona. Dat is louter representativiteit, gebouwd voor een gebeurtenis. Het gebouw is een icoon, de 'locomotief' van het modernisme. Vandaar dat ik het paviljoen op mijn foto als in beweging weergeef.''
Toch is Ruff zijn 'oude' ambacht nog niet verleerd. In de tentoonstelling in het Chabot Museum hangen kleine foto's, geschoten in de badkamers van de villa's. Het zijn informele blikken in een kaal betegeld interieur, bijna terloops. Hun betekenis ligt in het besef dat wat toen heel luxe werd gevonden, nu wordt geassocieerd met sociale woningbouw. Dit soort dubbele bodems wil Ruff graag manifest maken.
zaterdag 9 augustus 2014
dinsdag 5 augustus 2014
maandag 4 augustus 2014
dinsdag 8 juli 2014
maandag 7 april 2014
zondag 23 maart 2014
De Hallen (Haarlem)
De fotografiecollectie wordt gekenmerkt door geëngageerde en documentaire posities, en bevat werk van onder andere Nan Goldin, Boris Mikhailov, Dana Lixenberg, Sarah Lucas, Gillian Wearing, Koos Breukel en Bertien van Manen.
(Dana Lixenberg)
(Dana Lixenberg)
zaterdag 22 maart 2014
John Stanmeyer; winnaar World Press 2013
De winnaar van de World Press Photo 2013 is de
Amerikaanse fotograaf John Stanmeyer, verbonden aan het fotoagentschap
VII. Stanmeyer maakte vorig jaar voor National Geographic een
fotoreportage van Afrikaanse migranten die samenkomen in de hoofdstad
Djibouti, een trekpleister voor migranten die vanuit Somalië, Ethiopië
en Eritrea op weg zijn naar Europa.
De jury koos uit de serie van
Stanmeyer één beeld waarop migranten te zien zijn die ’s nachts, bij de
kust van Djibouti proberen met hun mobiele telefoons een signaal op te
vangen vanuit Somalië.Hoopvol beeld
“Dit is misschien wel het meest hoopvolle beeld dat heeft gewonnen in de geschiedenis van World Press Photo”, zegt de Britse fotograaf en juryvoorzitter Gary Knight over de foto.
vrijdag 21 maart 2014
zaterdag 15 maart 2014
Alfred Eisenstaed
Dat meldt de NOS. Fotograaf Alfred Eisenstaedt fotografeerde het kussende paar op 14 augustus 1945, de dag dat Japan capituleerde en er een eind kwam aan de Tweede Wereldoorlog.
Hij vertelde later dat hij op Times Square in New York een matroos zag die elke vrouw in zijn buurt vastgreep en kuste. Eisenstaedt drukte af toen de matroos de verpleegster omhelsde, vanwege het scherpe contrast tussen zijn donkere en haar witte uniform.
McDuffie had concurrentie van zeker twaalf andere mannen die zeiden de zoenende matroos van de foto te zijn. Zes jaar geleden besloot een forensische tekenares van de politie in Houston te controleren of McDuffie, toen 80 jaar oud, werkelijk de kussende matroos was. Ze nam zo'n honderd foto's van hem, terwijl hij een hoofdkussen omhelsde in een zelfde houding als op de foto.
Door deze foto's te vergelijken met het origineel, moest ze vaststellen dat de spieren, oren en andere kenmerken van McDuffie overeenkwamen met die van de jonge matroos uit 1945.
dinsdag 4 maart 2014
zondag 2 maart 2014
zaterdag 25 januari 2014
donderdag 23 januari 2014
.jpg)
zaterdag 18 januari 2014
vrijdag 10 januari 2014
Tot en met 8 maart Barbieri bij Eduard Planting
link gallerie
Arte e Eleganza is de stylische naam van Barbieri’s expositie die van 11 januari t/m 8 maart in de Eduard Planting Gallery in Amsterdam te zien is. In Arte e Eleganzaschitteren klassieke zwart-wit portretten en kleurrijke foto’s van stijlvolle vrouwen.
Arte e Eleganza is de stylische naam van Barbieri’s expositie die van 11 januari t/m 8 maart in de Eduard Planting Gallery in Amsterdam te zien is. In Arte e Eleganzaschitteren klassieke zwart-wit portretten en kleurrijke foto’s van stijlvolle vrouwen.
Geboren in Milaan en afkomstig uit een familie met een groothandel in stoffen. Dit moet een modeman worden. Weliswaar geen fashion designer, maar Gian Paolo Barbieri werd een modefotograaf. En wát voor één. Hij behoorde in de jaren ’60, ’70 en ’80 tot de internationale top en werkte vanaf 1965 voor Vogue Italia en later ook voor de Franse en Amerikaanse edities van het modetijdschrift. Talrijke stijliconen, waaronder Audrey Hepburn, Sophia Loren, Jerry Hall en Monica Bellucci, stonden voor zijn camera. Ook heeft hij veel gefotografeerd voor Armani, Versace, Yves Saint Laurent, Ferré en Dolce & Gabbana.
Zijn foto’s waren te zien in het Victoria and Albert Museum in Londen en het Kunstforum in Wenen. Daarnaast exposeert de fotograaf op festivals en in galeries. En nu kunnen wij al dit moois dichter bij huis bewonderen.
Uitzending gemist
link (Close Up)
link Robyn
De in Australië geboren fotograaf Robyn Beeche werd in het Londen van de jaren tachtig beroemd met haar baanbrekende foto’s van beschilderde modellen en haar creatieve samenwerking met figuren als modeontwerper Vivienne Westwood en zanger Divine. Op het hoogtepunt van haar succes gaf ze alles op en verhuisde ze naar India om daar met haar camera religieuze rituelen vast te leggen.
link Robyn
De in Australië geboren fotograaf Robyn Beeche werd in het Londen van de jaren tachtig beroemd met haar baanbrekende foto’s van beschilderde modellen en haar creatieve samenwerking met figuren als modeontwerper Vivienne Westwood en zanger Divine. Op het hoogtepunt van haar succes gaf ze alles op en verhuisde ze naar India om daar met haar camera religieuze rituelen vast te leggen.
